പാതിരാപ്പെണ്ണ്

മഞ്ഞു പുതയ്ക്കുന്ന ഡിസംബര്‍ മാസത്തിലെ വേനൽ അടർത്തി മാറ്റിയൊരു വൈകുന്നേരം ഡാൻസ് പ്രാക്ടീസ് കഴിഞ്ഞു മാസ്റ്റർ എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു, ഈ വരുന്ന മുപ്പതാം തീയതി ആണ് എറണാകുളത്തുള്ള അവാർഡ് ഷോയിലേക്ക് നിങ്ങൾ നാൽപ്പത് പേരടങ്ങുന്ന ആരും ആ ദിവസം വരാതിരിക്കുകയോ വേറെ പ്രോഗ്രാമിന് പെർഫോം ചെയ്യാൻ പോകുകയോ പാടില്ല. നിങ്ങളിൽ പത്ത് പേരെ ഞാൻ ഇരുപത്തിയേഴിന് എറണാകുളത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോകും അവിടെ സ്റ്റാർസിനെ പരിശീലിപ്പിക്കാനും അവരോടൊപ്പം ഡാൻസ് പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യാനുമായി. അവിടെ ചെല്ലുമ്പോൾ സിഗരറ്റ് വലിയോ വെള്ളമടിയോ പാടില്ല ഒരാളിൽ നിന്നും ബ്ളാക്ക് മാർക്ക് ഉണ്ടാകരുത്. എന്നൊക്കെയുള്ള സ്ഥിരം പല്ലവികൾ.

പത്ത് പേരുടെ കൂട്ടത്തിൽ നറുക്ക് എനിക്കും വീണിരുന്നു. കാവ്യമാധവനെയും , ഭാവനയെയും , നവ്യയേയുമൊക്കെ പരിശീലിപ്പിക്കാൻ കിട്ടിയ അവസരത്തിൽ ഞാനും വളരെ ത്രില്ലിൽ ആയിരുന്നു. മാസ്റ്റർ പിന്നെയും തുടർന്നൂ, ഇരുപത്തിയാറാം തീയതി ഫൈനൽ പ്രാക്ടീസ് കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും വീട്ടിൽ പോയിട്ട് എല്ലാം പായ്ക്ക് ചെയ്തിട്ട് രാത്രി ഒൻപത് മണിക്ക് തിരിച്ചെത്തണം. പതിനൊന്നു മണിയാകുമ്പോൾ എല്ലാ പ്രോപ്സുമെടുത്ത് നമ്മൾ മിനിബസിൽ പോകും... ബാക്കിയുള്ളവരെ മുപ്പതാം തീയതി രാവിലെയും കൊണ്ടുപോകുന്നതാണ് ഈ പറഞ്ഞതൊന്നും ആരും മറക്കണ്ട.....!

മാസ്റ്ററുടെ പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ ഞങ്ങളിൽ കുറച്ചുപേർ സിഗരറ്റ് വലിച്ചുകൊണ്ട് കിട്ടിയ അവസരത്തെ കുറിച്ച് വാതോരാതെ സംസാരിച്ചു. ഒടുവിലാണ് എനിക്ക് പറ്റിയ അമളി മനസിലായത്, അരമണിക്കൂറിൽ കൂടുതൽ ബസിൽ സഞ്ചരിച്ചാൽ ഉണ്ടാകുന്ന സ്ഥിരം ഛർദി കുട്ടിക്കാലം മുതലേ കൂടപ്പിറപ്പായുള്ളതാണ് വേഗം തന്നെ ഞാൻ മാസ്റ്ററിനടുത്തേക്ക് പോയി.

വിനയൻ : മാസ്റ്റർ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്...

മാസ്റ്റർ : പറയൂ വിനയാ.... നീ സിഗരറ്റ് വലിച്ചിട്ടുണ്ടോ ? നിന്നോട് പലവട്ടം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ വലിക്കരുതെന്ന്... വലിച്ചാൽ സ്റ്റാമിന കുറയും മാത്രവുമല്ല ക്യാൻസറും പിടിപ്പെടും എത്ര തവണ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. ആഹ് നീ പറ എന്താണ് കാര്യമെന്ന്...

വിനയൻ : മാസ്റ്റർ എനിക്ക് ബസിലെ യാത്ര അലർജിയാണ്....

മാസ്റ്റർ : അലർജിയോ ?

വിനയൻ : അതെ, മാസ്റ്റർ അരമണിക്കൂറിൽ കൂടുതൽ പിടിച്ചിരിക്കാൻ പറ്റില്ല ഛർദി തുടങ്ങും പിന്നെ തളർച്ചയാകും....

മാസ്റ്റർ : അതിന് നീ ഛർദിക്കാതിരിക്കാൻ മരുന്ന് കഴിച്ചാൽ പോരെ ?

വിനയൻ : അതൊക്കെ ഒരുപാട് നോക്കിയിട്ടുള്ളതാണ് മാസ്റ്റർ ഫലമൊന്നുമില്ല.... ഞാൻ ബൈക്കിൽ വന്നോള്ളാം...

മാസ്റ്റർ : ബൈക്കിന് പെട്രോൾ അടിക്കാനുള്ള പണം ഞാൻ തരില്ല, സൂക്ഷിച്ച് വരണം... വേണമെങ്കിൽ റെജിയേയും കൂട്ടിക്കോ...

വിനയൻ : താങ്ക്യൂ മാസ്റ്റർ....

[മാസ്റ്ററിൽ നിന്നും അഡ്രസ്സ് എല്ലാം വാങ്ങി നേരെ റെജിയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി....]

വിനയൻ : ഡാ റെജി നമ്മുക്ക് രണ്ടാൾക്കും എറണാകുളം വരെ ബൈക്കിൽ പോകാം....

റെജി : തന്നെ, നിനക്കെന്തടെ വട്ടുണ്ടോ ? ഈ തണുപ്പത്ത് രാത്രിയിൽ അതും ബൈക്കിൽ ഞാനൊന്നുമില്ല......

റെജിയെ കൂടാതെ ബാക്കിയെല്ലാവരോടും ഞാൻ ചോദിച്ചു ആർക്കും താല്പര്യമില്ല ബൈക്കിൽ വരാൻ. ഇരുപത്തിയൊന്നുകാരനായ എനിക്ക് വാശിയും സങ്കടവും കൂടി. രണ്ടും കല്പിച്ച് ഞാൻ ഇരുപത്തിയാറാം തീയതി രാത്രി പത്ത് മണിക്ക് ഡാൻസ് പ്രാക്ടീസ് നടക്കുന്ന ഹാളിനടുത്ത് പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്ന മിനി ബസിനടുത്ത് എത്തി. ബാക്കിയെല്ലാവരും എത്തിച്ചേരുന്നതേയുള്ളു. വന്നവർ.... വന്നവർ എന്നെ കണ്ടുചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി......

കൈയിൽ ഗ്ലൗസും ജാക്കറ്റും ജീൻസും മങ്കി ക്യാപ്പും ഷൂസുമൊക്കെ അണിഞ്ഞു ഹെൽമറ്റുമേന്തി പുറകിൽ ബാഗും തൂക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടാൽ ഒരു പർവ്വതാരോഹകനെ പോലെയുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞായിരുന്നു പലരുടെയും കളിയാക്കൽ. അതിലൊന്നും തളരാതെ ഞാനെന്‍റെ സ്‌പ്ലെണ്ടർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു ബസിനു പിന്നാലെ പോയി കഴക്കൂട്ടം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ബസ് അപ്രത്യക്ഷമായി. ഞാനും പറപ്പിച്ചു പുറകിൽ പിടിക്കാൻ ബസിനൊപ്പം പക്ഷെ ബസ്‌ സ്പീഡിൽ പോയിരുന്നു. തണുക്കാൻ തുടങ്ങി ബൈക്ക് നിറുത്തി പുറകിലെ ബാഗ് മുന്പോട്ട് എടുത്തിട്ട് വീണ്ടും യാത്ര തുടങ്ങി. കിടുകിടാ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ബൈക്ക് നിറുത്തി കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു സിഗരറ്റ് പുകച്ചതിനു ശേഷം വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു. മഞ്ഞുമൂടിയ തണുത്ത രാത്രിക്ക് ഭീകരതയുടെ മുഖമായിരുന്നു കൂട്ടിനു കോച്ചുന്ന തണുപ്പും വഴികളിൽ പൈശ്ചാചികയുടെ കൂരിരുട്ടാണ്.

ബൈക്കിലെ വെളിച്ചത്തിലും റോഡിലെ വഴിവിളക്കുകളുടെയും അരണ്ടവെളിച്ചത്തിൽ കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കാതെ ഞാൻ ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു വളവ് തിരിഞ്ഞ് എതിരെ വന്ന കാറിന് ബ്രൈറ്റ് ലൈറ്റ് മിന്നിയും അണച്ചും തെളിയിച്ചു കൊടുത്ത് കുറച്ച്കൂടി മുന്നോട്ടെത്തിയപ്പോഴാണ്, ഹെഡ് ലൈറ്റിന്‍റെ പ്രാകാശത്തിൽ ദൂരെ നില്‍ക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീരൂപം ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത് .മുന്നിലതാ ഒരു സ്ത്രീ നില്കുന്നു ഉള്ളിൽ ഭയം കൂടി നേരം പാതിരാത്രിയിൽ ഒരു സ്ത്രീ ഒറ്റയ്ക്ക് അതും ഈ വിജനമായ റോഡിൽ എന്തിന് നിൽക്കുന്നു. ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നൊന്നായി ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങളും ചിന്തകളും കൊണ്ട് മനസ് അസ്വസ്ഥമായി. കൊച്ചായിരിക്കുമ്പോൾ കേട്ടിരുന്ന പ്രേതകഥകളും ഹൊറർ സിനിമകളുമെല്ലാം മനസിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. അവരുടെ അടുത്തേക്ക് അടുക്കുന്തോറും അവർ റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങി വരുന്നു. കർത്താവേ ഇന്ന് എന്‍റെ കഥ കഴിഞ്ഞതു തന്നെ. ഇടിച്ചിട്ട് പോകണോ അതോ തിരിച്ച് പോകണോ എന്ന ആശയകുഴപ്പത്തിലായി ഞാൻ......

എവിടെന്നോ കൈവരിച്ച ശക്തിയിൽ ഞാൻ ബൈക്ക് സ്ലോ ആക്കി. ഈ പാതിരാത്രിയിൽ ഒരു സ്ത്രീയെ റോഡിൽ കണ്ടിട്ട് അവഗണിച്ചുപോകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പ്രേതമോ യക്ഷിയോ എന്തുമാകട്ടെ ചാകുന്നെങ്കിൽ ചാകട്ടെ എന്ന് കരുതി ബ്രേക്കിട്ടു. ആ സ്ത്രീ ബൈക്കിനടുത്തേക്ക് വന്നു, കറുത്ത സാരിയിൽ സിൽവർ കളർ ഗ്ലിറ്ററിൻ പൂക്കളുമുള്ള ഡിസൈൻ പ്രായം ഏകദേശം മുപ്പതിനും നാല്പതിനും ഇടയിൽ വരും കൈയിൽ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കവറും.

സ്ത്രീ : എന്നെയൊന്ന് ആലപ്പുഴയിൽ ഇറക്കാമോ ?

അവരുടെ ചോദ്യം എന്നെ ഭീതിയിൽ നിന്നുണർത്തി. എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ വിഷമിച്ചു, ഈ സ്ത്രീയുമായി ബൈക്കിൽ എന്ത് വിശ്വസിച്ചു ആലപ്പുഴ വരെ പോകും. പോകുന്ന വഴി ഇവരെന്നെ അപായപ്പെടുത്തുമോ ? അവരെ നല്ലതുപോലെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു, ഈ സമയം നിങ്ങൾക്ക് അവിടെ ഈ രാത്രിയിൽ എന്താവശ്യത്തിന് ആണെത്തിപ്പെടേണ്ടത് ? നേരം വെളുത്തിട്ട് പോയാൽ പോരെ അല്ലെങ്കിൽ പാസ്സഞ്ചറോ , സൂപ്പർ ഫാസ്റ്റ് ബസോ വരും അതിന് കൈ കാണിച്ചൂടെ ?

സ്ത്രീ : ദയവായി എന്നെ ആലപ്പുഴയിൽ ഇറക്കിയാൽ മതി അവിടുന്ന് വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ഓട്ടോ കിട്ടും. കയറിക്കോട്ടെ മറ്റൊന്നും ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞില്ല......

ഞാൻ പറയുന്നതിനു മുൻപേ അവർ പിന്നിൽ കയറിയിരുന്നു. ആ സ്ത്രീ ആരെയോ ഭയക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി....മനസ്സില്ലാമനസോടെ ഞാൻ അവരെയും കൊണ്ട് ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു മുൻപിൽ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന ബാഗ് പിന്നിലേക്കിട്ടു ഒരു സേഫ്റ്റിക്ക് വേണ്ടി, യാത്ര തുടങ്ങി......

വിനയൻ : നിങ്ങളെന്താ ഈ രാത്രിയിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നത് ?

പുറകിൽ നിന്നും ഉത്തരമൊന്നുമില്ല കുളിരുകോരുന്ന ഈ തണുത്ത രാത്രയിൽ പുലിവാലാണോ ഞാൻ പിടിച്ചത് ? ഇനി ശരിക്കും പ്രേതമാണോ ? എന്ന് ചിന്തിച്ച് വീണ്ടും ഭീതിയുടെ കയത്തിലേക്ക് ചിന്തകൾ വീഴാൻ തുടങ്ങി....

വിനയൻ : ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം പറയൂ, ഈ രാത്രിയിൽ നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് യാത്ര ചെയ്യുന്നത് ?

വീണ്ടും പ്രതികരണമൊന്നുമില്ല പുറകിൽ നിന്നും, ഞാൻ സൈഡ് മിററിലൂടെ പിന്നിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അവർ സാരിതലപ്പ് കൊണ്ട് മുഖം തലവഴി മറച്ചുപിടിച്ചു കരയുകാണ്.... എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഇവരെ ഇറക്കി വിട്ടാൽ മതിയെന്നായി. എങ്കിലും ഉള്ളിലുള്ള ഭയം എന്നെ വീണ്ടും ചോദിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു...

വിനയൻ : ദയവായി പറയുക എന്താണ് നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നം ?

മഞ്ഞുപെയ്യും പോലെ അവരുടെ മനസിലെ ഭാരം ഇറക്കി വെയ്ക്കാനെന്നവണ്ണം ആ സ്ത്രീ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി..

സ്ത്രീ : എന്‍റെ പേര് ശ്രീകല, ഞാൻ കൊല്ലത്ത് ഒരു പ്രിന്റിംഗ് പ്രസ്സിലാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ഒരു ഓട്ടോക്കാരനുമായി പ്രണയത്തിലായിരുന്നു ആ ബന്ധം വീട്ടിൽ അറിയിച്ചപ്പോൾ വീട്ടുകാർ എതിർത്തു

വിനയൻ : അയാൾ ഓട്ടോക്കാരനായത് കൊണ്ടാണോ എതിർത്തത് ?

ശ്രീകല : അല്ല...

വിനയൻ : പിന്നെ ?

ശ്രീകല : ആൽബെർട് ഒരു അന്യമതസ്ഥനായത് കൊണ്ടായിരുന്നു...

വിനയൻ : എന്നിട്ട്.....

ശ്രീകല : വീട്ടുകാരെ എതിർത്തു ഞാൻ ആൽബേർട്ടിനൊപ്പം ഇറങ്ങി തിരിച്ചു. പ്രണയിച്ചിരുന്ന സമയത്തുള്ള സ്വഭാവമായിരുന്നില്ല അയാൾ എന്നോട് കാണിച്ചിരുന്നത്. അയാൾ കള്ളും കഞ്ചാവുമടിച്ച് വേറെ സ്ത്രീകളുമായി വീട്ടിൽ കയറിവരും, എന്നിട്ട് എന്‍റെ മുന്നിൽ കിടന്നു അവരുമായി രമിക്കും. ഇതെല്ലാം കണ്ടു അറപ്പോടെയും വെറുപ്പോടെയും ഞാൻ കരഞ്ഞു നേരം വെളുപ്പിക്കും. ഇന്നലെ നാലഞ്ച് ഓട്ടോ സുഹൃത്തുക്കളുമായി വീട്ടിൽ വന്ന് അവരുടെ കൂടെ എന്നോട് കിടന്നുകൊടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു...

വിനയൻ : ഛെ....

ശ്രീകല : ഞാൻ എന്തുചെയ്യാൻ, എതിർത്ത് നോക്കിയെങ്കിലും കഴിഞ്ഞില്ല. അവരുടെയെല്ലാം ഇഷ്ടത്തിന് വഴങ്ങി കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു. ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ ഒരുങ്ങിയതാണ് ഞാൻ, ഇന്നും അയാൾ കുറച്ചാളുകളുമായി വന്നു... ഞാൻ അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി രക്ഷപ്പെട്ട് ഓടിവരികയായിരുന്നു... ഇനിയെനിക്ക് ജീവിക്കേണ്ട....

വീണ്ടും കരച്ചിൽ.....

ഞാൻ ആ സ്ത്രീയോട് എന്ത് പറയണെമെന്നറിയാതെ കുഴഞ്ഞു...പാപി ചെല്ലിന്നിടം പാതാളം എന്ന് പറഞ്ഞതുപോലായി....എങ്ങനെയും ഇവരെ അടുത്ത് കാണുന്ന ആളനക്കമുള്ള സ്ഥലത്ത് ഇറക്കി വിടണം നാലാള് കാണുകെ ഇറക്കിയിട്ട് കാര്യം പറഞ്ഞുബോധിപ്പിച്ചാൽ ഇവരെങ്ങാനും ആത്മഹത്യ ചെയ്‌താൽ എനിക്ക് ലീഗലി പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല. എന്നൊക്ക ചിന്തിച്ചെങ്കിലും ആ സ്ത്രീയുടെ നിസ്സഹായതയിൽ അവരോടെന്ത് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിക്കും അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്‌താൽ അതെല്ലാം വെറും വാക്കിൽ ഒതുങ്ങുകയും ചെയ്യും...

ദൂരെ ഹൈവേയുടെ വഴിയരികിൽ ഒരു തട്ട് കടയുടെ വെളിച്ചം കാണുന്നു. നല്ല തണുപ്പും ഉള്ളിൽ ഭയവുമുണ്ട് ഞാനവരോട് പറഞ്ഞു...

വിനയൻ : നല്ല തണുപ്പ് ഞാൻ ആ കാണുന്ന കടയിൽ ബൈക്ക് നിറുത്തി ഒരു ചായയും സിഗരറ്റും വലിച്ചിട്ട് വരാം... ശ്രീകല ചേച്ചിക്ക് ചായ വേണോ ?

ശ്രീകല : വേണ്ടാ.....

ഞാൻ ബൈക്ക് ഹൈവേയിൽ നിന്നും സൈഡിലേക്ക് ഇറക്കി സ്റ്റാൻഡ് ഇട്ടു അവരോട് പറഞ്ഞു...

വിനയൻ : ചേച്ചി...ജീവിതം ഒന്നേയുള്ളൂ അത് സന്തോഷം നിറഞ്ഞതാകാം ദുഃഖം നിറഞ്ഞതാകാം... എന്ന് വെച്ച് ആത്മഹത്യ ചെയ്‌താൽ ആർക്ക് നഷ്ടം ? ആൽബെർട്ടിനോ ? നിങ്ങളെ വളർത്തി വലുതാക്കിയ വീട്ടുകാർക്കോ ? അതോ ഈശ്വരൻ ധാനമായി തന്ന ഈ മനുഷ്യ ജന്മമോ ?ചേച്ചിക്ക് വണ്ടിക്കൂലിക്ക് പണമുണ്ടോ കൈയിൽ ?

ശ്രീകല : ഇല്ല....

പേഴ്സിൽ നിന്നും ഞാൻ ശ്രീകല ചേച്ചിക്ക് ഇരുന്നൂറ് രൂപയെടുത്ത് കൊടുത്ത്. ഞാൻ ചായ കുടിച്ചിട്ട് ഇപ്പോൾ വരാം.. ചേച്ചി നന്നായി ഒന്ന് ആലോചിക്ക് എന്നും പറഞ്ഞു ചായക്കടയിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെയെത്തി ഒരു സിഗരറ്റ് വാങ്ങി ചൂട് ചായയും വാങ്ങി ബൈക്കിനടുത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ആ സ്ത്രീ അവിടെ മാറി നിൽക്കുന്നുണ്ട്... കടക്കാരൻ എന്നെ രൂക്ഷമായിട്ടാണ് നോക്കുന്നത്... ഞാനാണെങ്കിൽ എങ്ങനെ തുടങ്ങുമെന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ മരണത്തിന്‍റെ കാവൽക്കാരൻ കാഹളം മുഴക്കി വന്നെത്തിയത് (ആംബുലൻസ്). അതിൽ നിന്നും ഡ്രൈവർ ഇറങ്ങി ഒപ്പം ഒരു അറ്റൻഡർ വേഷത്തിൽ ഒരാളും.. അവരും ചായ പറഞ്ഞു ഓരോ സിഗരറ്റും കത്തിച്ചു..

ഡ്രൈവർ : രാമേട്ടാ വേണേൽ പോയി കണ്ടോ.... കുറച്ചു മുൻപ് ഹൈവേയിൽ കിടന്ന ബോഡിയാ... ഒരു സ്ത്രീയുടെയാണ്.. വണ്ടി കേറിയരഞ്ഞു നിങ്ങൾക്ക് പരിചയമുള്ളവര് വല്ലതും ആണോന്ന് നോക്കിയേ.....

ഞാനും ഇന്ന് വരെ അങ്ങനെയൊരു കാഴ്ച്ച കണ്ടിട്ടില്ല. ആ ചായക്കടകാരനൊപ്പം ഞാനും കൂടെ ചെന്ന് ആംബുലസിലെ ബോഡി നോക്കി ഉള്ളിൽ ഭീതി പടർത്തി. ചോരയിൽ കുതിർന്നു കിടക്കുന്ന ആ ബോഡി കണ്ടപ്പോൾ തലയിലൂടെ വണ്ടി കേറിയിറങ്ങി തലച്ചോറെല്ലാം ചകിരി നാരുപോലെ ചിന്നി ചിതറി മുഖം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ജഡം. പെട്ടെന്നാണ് ഞാൻ ആ സാരിയിലേക്ക് നോക്കിയത് കറുത്ത സാരി ചോരയിൽ കുതിര്ന്ന കിടക്കുന്നു. എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് ബോധക്ഷയം സംഭവിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി ഞാൻ ബൈക്കിനടുത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ആ സ്ത്രീയേയും കാണുന്നില്ല അപ്പോൾ അവർ, പ്രേതമായിരുന്നോ എന്നൊക്കെയോർത്ത് ഞാൻ തലചുറ്റി വീണു.......

ബോധം വന്നപ്പോൾ ഞാൻ പേടിച്ചു പിച്ചും പേയും പറയാൻ തുടങ്ങി......

രാമേട്ടൻ : പേടിക്കണ്ടാ ഒന്നുമില്ലാ.... ആദ്യമായി ആക്സിഡന്റ് ബോഡി കണ്ടത് കൊണ്ടാവാം ഇങ്ങനെ...

വിനയൻ : ഞാൻ വേഗം ബൈക്കിനടുത്തേക്ക് നോക്കി.. ആ സ്ത്രീ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ലാ..... എന്‍റെ കൂടെ ആ സ്ത്രീ യാത്ര ചെയ്തിരുന്നു... കറുത്ത സാരി... ആ സ്ത്രീ പ്രേതമായിരുന്നു....

രാമേട്ടൻ : ഏത് സ്ത്രീ...മോനോടൊപ്പം ബൈക്കിൽ വന്നതോ ?

വിനയൻ : ആഹ്...! അവർ തന്നെ.......

രാമേട്ടൻ : ഹഹഹഹഹ ....അത് പാതിരാപ്പെണ്ണ് അല്ലെങ്കിൽ പാതിരാക്കോഴി ശ്രീദേവി ആണ്. അല്ലാതെ പ്രേതമൊന്നുമല്ല.......

വിനയൻ : ശ്രീദേവിയോ ?

രാമേട്ടൻ : അതെ ,ശ്രീദേവി.... വയറ്റി പിഴപ്പിന് വേണ്ടി ശരീരം വിറ്റ് ജീവിക്കുന്നു..... മോൻ അവളെ കാര്യം സാധിച്ചു കൊണ്ടുവിട്ടതാണെന്നാ ഞാൻ കരുതിയത്.....

വിനയൻ : ഹേയ്....അല്ല.... ഒരിക്കലുമല്ല....

രാമേട്ടൻ : മോൻ തലചുറ്റി വീണു കിടന്നപ്പോൾ ലോറിക്കാര് വന്നവളുമായി വിലപേശി കൊണ്ട് പോയി...രാമേട്ടൻ ഇത് കാണാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര കാലമായി... ഇവളെ പോലെ ജാനു , സരസ്സൂ , ലത , ചിന്നു , റോസൂ അങ്ങനെ ഒരുപാടെണ്ണം വേറെയുമുണ്ട്.....

[ഞാൻ, ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞ കഥകൾ അയാളോട് പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടതും അയാൾ ചിരിച്ചു....]

രാമേട്ടൻ : മോനെ.... അതൊക്ക അവരുടെ കോഡ് കഥകളാണ്.... എന്തായാലും മോൻ രക്ഷപ്പെട്ടു.... പേടിക്കാതെ പൊയ്‌ക്കോള്ളൂ... സ്പീഡിൽ പോകണ്ടാ....

വിനയൻ : ഓകെ രാമേട്ടാ......

ഉള്ളിൽ ഒരു ആത്മവിശ്വാസവും ധൈര്യവുമായി......

രാമേട്ടൻ : വഴിയിൽ ഇതുപോലുള്ള പാതിരാപെണ്ണുങ്ങളെ ഒരുപാട് കാണേണ്ടി വരും പല കഥകളും പറഞ്ഞു പല ഭാവങ്ങളിലുമായി..... അതൊന്നും പ്രേതങ്ങൾ ആണെന്ന് വിചാരിച്ചു പേടിക്കണ്ടാ.... വയറ്റിപ്പിഴപ്പിനു വേണ്ടിയാകും..... മനുഷ്യരെ മാത്രം പേടിച്ചാൽ മതി ഇക്കാലത്ത്.....

ആ നല്ല മനസ്സിനുടമയായ രാമേട്ടനെന്ന ചായക്കടക്കാരൻ നൽകിയ ധൈര്യത്തിനും സ്നേഹത്തിനും നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ എനിക്ക് പറ്റിയ അമളിയുമോർത്ത് ചിരിച്ചു ബൈക്കിൽ യാത്ര തുടർന്നൂ.......