ഇതും ഒരു അമ്മ.

ചെറുപ്പത്തിന്‍റെ ചോരത്തിളപ്പിൽ അല്പസ്വൽപ്പം കഞ്ചാവും  വെള്ളമടിയും കൂട്ടുകെട്ടുമായി ചെന്നൈയിൽ വഴിതെറ്റി തലേമെതലതെറിച്ചു പിഴച്ചുനടക്കുന്ന കാലം... എല്ലാ തരത്തിലും നമ്പർ വൺ താന്തോന്നി അങ്ങനെ പറയുന്നതിനേക്കാൾ..... തറ.... അല്ലേൽ ....കൂതറ..... എന്ന് പറയുന്നതാണ് എനിക്കിഷ്ട്ടം..... 
ഏതോ ഒരു ദിവസം രാത്രിയിൽ കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് ടാസ്മാക്കിൽ നിന്നും വെള്ളമടിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞു യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയ ശേഷം വിള്ളിവാക്കമെന്ന കൊച്ചു  നഗരത്തിലൂടെ ഏകനായി നടക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ,  
വഴിയിലവിടെയിവിടെയായി ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സ്ഥലങ്ങളിൽ  നിന്നുമൊക്കെ പലതരം ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടു നടന്നു..…

ചില ശബ്ദങ്ങൾക്ക് വിശപ്പിന്‍റെ ദയനീയ ഭാവവും മറ്റു ചിലതിനാണെങ്കിൽ  രതിയുടെ ശീല്കാര ഭാവവും....
എന്‍റെ ശ്രദ്ധ അങ്ങനെ കേൾക്കുന്ന പല ശബ്ദങ്ങളിലും മാറി... മാറി... മനസ്സ് സഞ്ചരിക്കുമ്പോളാണ് പെട്ടെന്ന്, പിന്നിൽ  നിന്നുമൊരു വിളി ഞാൻ കേൾക്കുന്നത് …..അതും ഒരു സ്ത്രീശബ്ദം….....

"സാർ ….1000 രൂപ മതി..... പ്ലീസ്  സാർ.....ഈ ഒരു രാത്രി മുഴുവനും നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടും....... വളരെ സേഫ് ആണ്…
സാറിന് വേണോ  എന്നെ ?"

ഞാൻ പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ മുപ്പത്തിയഞ്ചു വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ ... തനിക്ക് സ്വമേധയാ വിലയിട്ടിറങ്ങിയേക്കുന്നു….
എന്തായാലും കൊള്ളാം ഇങ്ങനെയൊരു അനുഭവം ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല...സിനിമയിൽ മാത്രമാണ് കണ്ടിട്ടുള്ളതും.....

ഉള്ളിലെ വീര്യം തിളച്ചുമറിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയമായതു കൊണ്ട്  ഞാനവരെ സൂക്ഷ്മമായി അടിമുടിയൊന്ന് നോക്കി… കാഴ്ചയിൽ അത്ര തരക്കേടില്ല......എന്നാൽ അതി സുന്ദരിയൊന്നുമല്ല ..1000 രൂപയ്ക്ക് താരതമ്യേന തരക്കേടില്ലാത്ത നല്ലൊരു ഡീലായിട്ടാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്...
തമിഴുനാട്ടുകാരി തന്നെ …എങ്കിലും കാഴ്ച്ചയിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു മലയാളി തനിമയും  കാണുന്നുണ്ട്...... അല്ലാപിന്നെ ഇതിനിപ്പോ എന്തോന്നു മലയാളി ..എന്ത് തമിഴ് ....  പാവം അവരായിട്ടു വന്ന് വിളിച്ചതല്ലേ അവരെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല ഡീൽ ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു... ആ സ്ത്രീ എന്നെ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.....തലയാട്ടി ഞാനും അവരുടെ പുറകിൽ ആടിയാടി പതിയെ നടന്നു..

ആ സ്ത്രീയുടെ  വീട് എന്ന് പറയുന്ന കൂരയ്ക്ക് അടുത്ത് എത്താറായി .. നഗരത്തിന്‍റെ നടുവിൽ  തന്നെയുള്ള  വേറൊരു  ലോകം ..അഴുക്കുചാലുകളും വിഴുപ്പുകളും വന്ന് ചേരുന്ന ചേരിയിൽ അടുത്തടുത്ത് തിങ്ങി നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന  കൊച്ചു കൊച്ചു വീടുകൾ.. .... ഇങ്ങനെയുള്ള നഗരത്തിലും കൃമികളായി ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്നവരുടെ  ഇടം....

ആ സ്ത്രീയുടെ കൊച്ചു കൂരയ്ക്ക് മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ ഉള്ളിലെ വീര്യമെല്ലാം ഒലിച്ചിറങ്ങി ഞാൻ ആകെ തകർന്നുപോയി.  വിശന്നു തളർന്നുറങ്ങുന്ന രണ്ട് കൊച്ചുപിള്ളേരെയാണ്  ഞാൻ ആദ്യം കണ്ടത്....
രണ്ട് പട്ടിണിക്കോലങ്ങൾ…സോമാലിയയോ ഉഗാണ്ടയോ അല്ലാത്ത നമ്മുടെ സ്വന്തം നാട്ടിൽ തന്നെ …
ഇന്നത്തെ രാത്രിക്ക് എന്നോട് വിലപറഞ്ഞവളുടെ മക്കൾ....എനിക്ക് സ്വയം വെറുപ്പും പുച്ഛവും തോന്നിയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്…പക്ഷെ ആ സ്ത്രീ അപ്പോഴും എനിക്കായി....  കിടക്ക വിരിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു….അവരുടെ മക്കൾക്ക് ഒരു നേരത്തെ ആഹാരത്തിന് വേണ്ടി ആയിരിക്കും ….

ആ സ്ത്രീയുടെ അരികിലേക്ക് ഞാൻ ചെന്നു ചോദിച്ചു 
"ഈ പിള്ളേരുടെ അച്ഛൻ..?"

"ഉണ്ടായിരുന്നു ആറ് മാസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ടൈഫോയിഡ് പിടിച്ചു മരിച്ചു …കൂലിപ്പണിയായിരുന്നു… നേരത്തെ 
 ഞാൻ ജോലിക്ക് പോയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന തീപ്പട്ടി കമ്പനിയും ലൈസൻസിന്‍റെ പേരിൽ പൂട്ടിപോയി..പിന്നെ മുഴുപ്പട്ടിണിയായി അതാ ഞാൻ  ഈ പണിക്ക്‌ ഇറങ്ങിയത'....സാറിനറിയാമോ കടം പറഞ്ഞിട്ട് പോണ ചിലവന്മാര് വരെ ഉണ്ട് ഇവിടെ… എന്‍റെ മക്കൾ വിശന്ന് കരയുമ്പോൾ  ഞാനെന്തു ചെയ്യണം സാറേ…വിഷം മേടിച്ചു കൊടുത്തു അവരെ കൊല്ലാൻ എനിക്ക് മനസ് വരുന്നില്ല സാർ ഞാൻ അവരുടെ അമ്മയല്ലേ... അവരെ നൊന്തു പ്രസവിച്ച അമ്മയല്ലേ ഞാൻ... എന്‍റെ മക്കളെ കൊല്ലാനോ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാനോ ഉള്ള ധൈര്യം എനിക്കില്ല....... കക്കാനുള്ള ധൈര്യവുമില്ല.... അതൊക്കെ പോട്ടെ സാർ വാ".....

ആ സ്ത്രീയുടെ തൊണ്ട ഇടറിയിരുന്നു…കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു...
ആശ്വാസ വാക്കുകൾക്കായി ഞാൻ തിരഞ്ഞു.... എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല ..... ആ സ്ത്രീയുടെ വാക്കുകൾക്ക്  മുൻപിൽ തകർന്നുപോയി അതാണ് സത്യം...…'ഇതും ഒരു അമ്മയാണ് എന്നെ പെറ്റു വളർത്തിയതുപോലെ തന്നെ ഒരു അമ്മ'… ഞാൻ നിശബ്ദനായി നിന്ന നിൽപ്പിൽ അങ്ങനെ നിന്നൂ..... അമ്മയായ ഒരു സ്ത്രീയോട് അവർ ശരീരത്തിന് വിലയിട്ട് എന്നെ വിളിച്ചിട്ടാണെങ്കിൽ കൂടി ഡീൽ ഉറപ്പിച്ചു കൂടെ പോയ താനും കുറ്റക്കാരനല്ലേ..... ആ സ്ത്രീയെ സ്വന്തം അമ്മയെ പോലെ കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ വിലയുറപ്പിച്ച് കൂടെ പോകുകയുമില്ലായിരുന്നു.......ഉള്ളിലെ വീര്യമുള്ള വിഷം പറ്റിച്ച പണി.......

ഞാൻ വേഗം ചിന്തയിൽ നിന്നുമുണർന്ന്...പോക്കറ്റിൽ നിന്നും പേഴ്സെടുത്ത് വാടക കൊടുക്കാനിരുന്ന പണത്തിൽ നിന്നും അഞ്ചായിരം രൂപ അവർക്ക് നേരെ നീട്ടി "ആദ്യം ചേച്ചി  ഈ കൊച്ചുങ്ങൾക്ക്  എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി  കൊടുക്ക്‌.....അവരുടെ വിശപ്പ്‌ മാറട്ടെ …  എനിക്കായി വിരിച്ച പായയിൽ നിങ്ങൾ തന്നെ കിടന്ന് സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങുക.. എന്നിട്ട് നന്നായി ചിന്തിക്കുക, കഴിയുമെങ്കിൽ ഇനിയാർക്കുവേണ്ടിയും പായ വിരിക്കാതിരിക്കുക."

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ സന്തോഷത്തോടെ ആ സ്ത്രീ  ഞാൻ കൊടുത്ത നോട്ടുകൾ വാങ്ങി..പിന്നെ നന്ദിയോടെ എന്നെ നോക്കി…ആ കണ്ണുകൾ അപ്പോഴും നിറഞ്ഞുകവിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു......
ദൈവത്തിന്‍റെ കോടതി മുൻപാകെ മനസ് കൊണ്ട് ഞാൻ ആ കുട്ടികളുടെ അമ്മയോട് ഒരായിരം മാപ്പ് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർക്ക് നല്ലത് വരുത്തണേയെന്നും പ്രാർത്ഥിച്ചു ഞാൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു....