എന്റെ ജീവിതം കയ്പ്പും , മാധുര്യവും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു.....
ഒരുപാട് കയ്പ്പുകളും സമ്മാനിക്കുമ്പോഴും ഒരുതരി മധുരം അവശേഷിക്കുന്ന ജീവിതമായിരുന്നു എന്റെ ജീവിതമെന്ന കടങ്കഥ.
അതെ എന്റെ ജീവിതത്തെ കടങ്കഥയെന്നു പറയാമെന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നു കാരണം ഉത്തരം ഇല്ലാത്ത കുറേ ചോദ്യങ്ങള്‍ മാത്രമാക്കുന്ന ജീവിതം.......
കല്ലും , ചില്ലും , ചളിയും , മുള്ളും നിറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെയായിരുന്നു ഞാൻ ഏറെ മുന്മ്പോട്ടു പോയിരിന്നത് ; പാതിവഴിയിൽ എവിടെയോ എന്റെ പാതയില്‍ വസന്തകാലവും ഉണ്ടായിരുന്നു......
ആ യാത്രയില്‍ ഞാന്‍ വാരിയെടുത്ത ഓരോ മൊട്ടുകളും , പൂക്കളും , മുത്തുമണികളും എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടവയായിരുന്നു......
അതെല്ലാം എന്റെ ജീവിതത്തിന്‍റെ പച്ചയായ നിറഭേതങ്ങള്‍ എനിക്ക് കാണിച്ചു തന്നവയാണ്.......
അവയിൽ ഒളിപ്പിച്ച് വെച്ച കാക്ക കറുപ്പിന്‍റെ കാപട്യം ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.......
നിറങ്ങൾ വാരി വിതറിയെറിഞ്ഞ പാതവക്കിലൂടെ ഓരോ കാലടികൾ കഴിയുന്തോറും ഇനി വരാൻ പോകുന്ന നിറഭേതങ്ങള്‍ മാത്രം......
മുന്നിലെ പടികള്‍ ഓരോന്നായി ചവിട്ടിക്കയറുമ്പോൾ ഇടറി വീഴാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു കൈ സഹായത്തിനായി ഞാന്‍ പരതി......
കൂര്‍ത്ത കല്ലുകളിലും , ചില്ലുകളിലും തട്ടി കാലില്‍ ചോര പൊടിഞ്ഞിട്ടും.....
കുണ്ടിലും. കുഴിയിലും പലവട്ടം വീണിട്ടും ഞാന്‍ തോറ്റ് കൊടുത്തില്ല.......
ഉള്ളു നീറുമ്പോഴും കുളിരുള സ്വപ്‌നങ്ങളെയും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഓര്‍മ്മകളുടെ ഭാണ്ടസഞ്ചിയിലെ തുടിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളെ താരാട്ടി ഞാന്‍ ഉറങ്ങി......
തോല്‍ക്കരുതെന്ന് പലവട്ടം ആശിച്ചിട്ടും പലവട്ടം എന്നോടു തന്നെ സ്വയം പറഞ്ഞിട്ടും......
തീകനലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ജീവിതത്തിന്‍റെ മധ്യകാലത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയില്‍ എനിക്ക് ജീവിത യാത്രയുടെ
തുടക്കത്തില്‍ തിരിച്ചറിയാതെ പോയ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെയും ,
ഞാന്‍ നെയ്ത എന്റെ നിറമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങളെയും ,
ജീവിതയാത്രയുടെ ഓരോ നിമിഷത്തിലും ഞാന്‍ പെറുക്കിയെടുത്ത മണിമുത്തുകളെ, ഓരോന്നായി പാതവക്കില്‍. ജീവിതമെന്ന മഹാ പാഠ പുസ്തകതില്‍ നിന്നും മനസിലാക്കിയ ;
നെല്ലിക്കയുടെ കയ്പ്പും പുളിപ്പുമാര്‍ന്ന ജീവിതമെന്ന യാത്രയില്‍ ;
എന്റെ ബാല്യത്തിൽ ഞാന്‍ പഠിച്ച സഹനം എന്നുമെനിക്ക് തുണയുമായി ;
ഏതു പരിതഃസ്ഥിതിയിലും അതിജീവനം ഞാൻ ശീലമാക്കി.......
കാലിടറാതെ പടികള്‍ കയറുമ്പോഴും കണ്‍മുമ്പില്‍ ശൂന്യതയും , ഇരുട്ടും നിറഞ്ഞുനിന്നു.......
വിജയത്തിലെത്താൻ പറ്റുമെന്ന് വെറുതെയെങ്കിലും ആശിച്ചു വിജയകൊടുമുടികരിക്കിൽ എത്തിയപ്പോൾ ; കൊടുമുടിക്ക് ഉയരത്തിലെത്തിയപ്പോൾ ആണ് ഒരു സത്യം ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.......
എന്റെ ജീവിത യാത്രയുടെ തുടക്കത്തില്‍ എന്നെ പിന്തുടര്‍ന്ന വെളിച്ചം ;
പാതി വഴിയിലെവിടെയോ , ആരൊക്കയൊ , എനിക്കൊപ്പൊം ഉണ്ടെന്ന ഒരു തോന്നലിലൂടെ ആയിരുന്നു....... അതെന്‍റെ വെറും തോന്നല്‍ മാത്രമായിരുന്നു.....!!
പരാജയങ്ങളുടെ ചതുപ്പു കുഴിയിൽ വീണ് തോൽക്കാൻ എനിക്ക് മനസ്സില്ലെന്ന് പറയുമ്പോഴും ;
അസ്വസ്ഥമാകുന്ന മനസ്സ് ,ഏകനും , ദരിദ്രനും ആയപ്പോള്‍ ശാരീരിക സ്വസ്ത്യതകൾ കൊണ്ടു ഞാന്‍ സമ്പന്നനായി.......!!!
ഇന്നെന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കു ജീവന്‍റെ തുടിപ്പില്ല......!!
ജീവിതമെന്ന നെല്ലിക്കയുടെ കയ്പ്പ്നീർ മാത്രം.......!!
എന്ന് ഞാൻ പാതാളത്തോളം ആഴമുള്ള ഗർത്തങ്ങൾക്കു അടിത്തട്ടിലെവിടെയോ ആണ്......!!!
എനിക്കർഹിക്കുന്ന ലാളനയും , സ്നേഹവും , എന്റെ പ്രതീക്ഷകളൊക്കെയും വളരാതെ പോയപ്പോള്‍ നിരാശ എന്ന അർബുദം എന്നിൽ വ്യാപ്രിതമായി.....!!
എന്റെ സ്വപ്ങ്ങളെല്ലാം ശ്വാസം മുട്ടി പിടഞ്ഞു ഇല്ലാതാകുന്നതും കൂരിരുട്ടിലാണത്രേ....
എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ഒന്നുമറിയാത്തതു പോലെ ഞാനെന്‍റെ കണ്ണുകൾ തുറന്നിരിക്കുകയാണ്.......!!!
No comments:
Post a Comment