ഒറ്റമന്ദാരം

ഒറ്റമന്ദാരം

പറയാതെ പോയതെല്ലാം ഓർത്തെടുതത്
ഒരു നാൾ നിന്നോട് ചൊല്ലുവാനായി 
പറയാതെ പോയ വാക്കുകൾ
പിടഞ്ഞിരുന്നു നിന്നെയും കാത്ത്...

കരഞ്ഞിരുന്നതിന്
സാക്ഷിയായിരുന്നു 
പൂമുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ ഒറ്റമന്ദാരം....

നിനക്കായി കുറിച്ചിട്ട വാക്കുകൾ 
ഇന്നും കാണാം
കുന്നിന്മേലെയുള്ള മാഞ്ചുവട്ടിൽ.....

താമര കുളത്തിൽ നീരാടുമ്പോൾ 
നിന്‍റെ പേരും ചൊല്ലി 
മീനുകളിപ്പോഴും കിന്നാരം പറഞ്ഞുവരും...

നിദ്രയിലാകുമ്പോഴെല്ലാം 
നഖങ്ങൾക്കിടയിൽ സൂചികുത്തും 
വേദനയിൽ 
എന്‍റെ കിനാവുകളും ഞാനും പിടയുന്നുണ്ടിന്നും......

എന്‍റെ വാക്കുകൾ 
തുരുമ്പിക്കുകയില്ലെങ്കിലും 
അവയെ ഇല്ലാതാക്കാൻ കാലത്തിന് കഴിയുമല്ലോ....
എനിക്കത് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല...

ഭദ്രമായി 
ഞാനവയെ മറച്ചുവെയ്ക്കാം 
ഇനിയൊരു ജന്മമുണ്ടെങ്കിൽ 
അന്നവയെ നിനക്കേകാൻ 
നിന്‍റെ കണ്ണുകളിൽ 
ഒളിപ്പിക്കാം......

പറയാതെ ബാക്കി വെച്ചെതെല്ലാം 
അന്ന് വാചാലമാകും 
തോരാതെ മൂടിയും 
ഒഴുകാതെ കെട്ടിയും 
നിറുത്താനാകില്ലന്ന്.....

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ കൂടി 
വിരഹത്തിന്‍റെ പക്ഷികൾ 
ഹൃദയം കൊത്തിപ്പറിക്കുന്ന 
വേദന സഹിക്കണം....
പിന്നെ ഞാനും 
മരിച്ചവനല്ലോ......